Πόσο δύσκολο είναι τελικά να αγαπάς ;
Ακόμη κ οταν ξερεις οτι σε αγαπούν,σε σκέφτονται κ αποζητούν την συντροφιά σου άνθρωποι δικοί σου.Φίλοι.Εσύ φεύγεις,τρομάζεις,νομίζεις οτι δεν σου αξίζει,οτι είναι περισσότερο ή λιγότερο απο αυτό που αντέχεις κ θές...κ τότε τι?Ψάχνεις κάτι άλλο....άλλωστε αυτό μας χαρακτηρίζει όλους,η ανάγκη για αναζήτηση,αυτού του κάτι παραπάνω...δεν αρκούμαστε στα λίγα που μας κάνουν ευτυχισμένους,που μας κρατούν σε μια ισορροπία που μας δίνουν όσα ακριβώς έχουμε ανάγκη.
Η αγάπη είναι ότι ωραιότερο μπορεί να σου συμβεί,είτε αυτή προέρχεται απο έναν έρωτα σου, είτε απο 2,3 φίλους,καλούς.κολλητούς που λένε...
Η αγάπη ειναι το πιο δυνατό φώς,το πιο καθαρό συναίσθημα της δημιουργίας....το πετάμε,το πατάμε,το παρατάμε,το προσπερνάμε κ το τσαλακώνουμε....κ' στο τέλος πάντα κάτι μας λείπει.Γκρινιάζουμε που δεν έχουμε ζήσει έναν έρωτα,ήρεμο,που να μας κρατάει σε ισορροπία κ' ειμαστε τοσο λίγοι κ τόσο εγωιστές που δεν καταλαβαίνουμε οτι μόλις το αφήσαμε και πληγώσαμε ανθρώπους που ήταν έτοιμοι να μας δώσουν πολλά...
Τελικά η αγάπη είναι αυτό ακριβώς που λένε μπρος γκρεμός κ πίσω ρέμα. Δεν ξέρεις ούτε προς τα που σε βολεύει να πας(γιατί όλα κ παντού είναι θέμα βολέματος),ούτε τι να κάνεις...κάθεσαι κ περιμένεις μια βοήθεια...
Έτσι λοιπόν γυρνάω πάλι στην αρχική ερώτηση:πόσο δύσκολο είναι τελικά να αγαπάς; καθόλου. Είναι πιστεύω το πιο εύκολο πράγμα, το πιο εύκολο συναίσθημα στο κόσμο.....τι πιο ωραίο από αυτό το μούδιασμα, το καρδιοχτύπι που νοιώθεις όταν βλέπεις κ ακουμπάς το αγαπημένο σου πρόσωπο, το πρόσωπο αυτό που σε κρατάει ξύπνιο τα βράδια η σκέψη του κ παράλληλα σε αγκαλιάζει στον πιο γλυκό κ τρυφερό ύπνο.
Δεν έχεις ζηλέψει ποτέ σου έναν περίπατο χέρι με τον ή την αγαπημένη σου αφού προηγουμένως έχεις δει ένα ζευγαράκι πιο μπροστά να κάνει ακριβώς το ίδιο.....
εγώ πάντως το κάνω κ ας μην έχω πλέον αγαπημένο.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου